Draco's huis

Draco grinnikte even. ''Dat was het dus echt 'wel' '' zei hij met een nadruk op de 'wel'. Uiteindelijk lukte het hem toch niet om de gaap te onder drukken en hij gaapte dan een keer. Hij kuchtte dan even droog en hij keek voor kort naar Laila die zowat op hem lag door dat hij wat anders was gaan zitten. Het was eigenlijk best vaag om zo met iemand te zitten. Het leek nu net of ze een stel waren maar dat was natuurlijk niet zo, hij hoopte dan ook dat Laila hier geen verkeerde ideeén bij kreeg. Hij liet haar alleen zo bij hem omdat ze bang was vanwege de film.

Laila keek hem aan en rolde met haar ogen. "Niet" siste ze weer en keek hem aan. Ze ging maar iets rechter zitten maar opnieuw schrok ze en lag ze weer hetzelfde. Ze kneep even bang haar ogen dicht en keek dan weer. Ze hoopte echt dat de film bijna gedaan was want ze werd echt bang. Straks kon ze zelfs niet meer slapen! Laila dacht daar opeens aan en slikte. Bij haar ouders kon ze bij hun kruipen maar bij Draco toch niet? Laila zuchtte en keek stil weer naar de film.

Draco lachtte weer even. ''Zou jij als twaaljarige juist niet moeten opscheppen over het feit dat je nergens bang bent ofzo?'' Vroeg hij dan met een flauwe grijns aan haar en hij keek dan ook rustig naar haar. Voor even leek ze weer rustig te zijn maar opnieuw kroop ze weer tegen hem aan omdat er een eng stukje was. Draco keek richting de klok. Hij kon nog net de wijzers en de cijfers zien en hij zag dat het al laat was. Dat betekende dat de film vast al snel afgelopen was. Hij richtte zijn blik dan weer op de tv en hij keek rustig verder terwijl hij onder tussen zijn blikje cola pakte en daar een slok van nam.

Laila keek hem aan en gaf een duw. "Het is echt niet grappig hoor!" riep ze kwaad en sloeg haar armen over elkaar. Ze deed alsof ze hem negeerde en keek naar de film. Ze keek ook kort naar de klok en vond het wel erg laat worden. Ze hoopte dan ook dat de film snel gedaan was. Ze pakte haar blikje en dronk het leeg. Ze ging weer goed zitten en staarde naar de tv.

Het enige wat Draco om haar reactie's kon doen was lachen. Nog even en hij rolde van de bank af als hij niet op paste. ''Oke oke, ik stop al..'' Zei hij dan. ''Angsthaasje..'' vervolgde hij dan met een duistere stem in haar oor en hij blaasde dan een keer tegen haar oor. Hij ging dan weer gewoon zitten en na een tijdje was de film eindelijk gedaan. Hij liet het licht weer aan gaan en hij rekte zich dan uit. Vervolgens stond hij op en bracht hij de lege dozen en cola blikjes naar de keuken. Hij kwam dan weer terug de woonkamer in en hij keek Laila droog aan. ''Ik weet niet wat jij doet maar ik duik m'n bed in.'' Zei hij dan tegen haar. Hij liep dan naar de deur toe en deed deze op slot. Hij liep daarna naar boven en ging zijn kamer in.

Laila schrok even en keek hem kwaad aan. Ze stond op en keek hem na. Ze haalde haar schouders op en liep naar de badkamer waar ze haar wat verfristte. Ze zuchtte even en liep de logeerkamer in waar ze de gordijnen sloot en haar trui uitrok. Ze kroop het bed in en kroop meteen onder het deken. Ze keek naar het plafond en sloot haar ogen. Ze probeerde te slapen maar steeds weer kwamen er vreselijke nachtmerries en kon ze niet meer slapen.

Draco lette verder niet echt meer op Laila, ze was immers 12 jaar oud dus in zijn ogen kon ze zichzelf nu wel redden. Hij deed zijn kleren uit en hij had alleen nog een zwarte boxer aan. Hij liet de deur van zijn kamer op een kier staan en hij ging vervolgens in zijn bed liggen. Hij integendeel lukte het prima om in slaap te komen en hij sliep dan ookal snel. Hij had geen last van nachtmerrie's, voor hem was de film dan ook niet eng geweest en op dit moment droomde hij dan eigenlijk niets.

Laila trilde hevig en het leek alsof ze stemmen hoorde. De stemmen zeiden dingen dat ze haar zouden komen halen. Laila sprong snel uit het bed en rende de kamer uit. Ze hoorde dingen en ze was vreselijk bang. Tranen stonden in haar ogen van angst en ze rende de kamer van Draco in. Ze stopte bij het bed en slikte. Ze trilde hevig van angst en zweette ook heel erg. Ze durfde niet bij hem kruipen maar ze wilde ook niet alleen zijn. Wat moest ze nu toch doen?!

Draco was half aan het slapen. Hij had dus niet lang geslapen want hij was nu alweer half wakker, half aan het slapen. Hij keek dan verbaasd op toen hij de deur van zijn kamer open hoorde gaan. Hij zag eerst wat wazig maar uit eindelijk wel gewoon normaal. Hij zag Laila bij zijn bed staan en die zag er niet al te vrolijk uit. ''Laila?'' Zei hij lichtjes verbaasd en hij gaapte dan een keer. Moeizaam en met lichtte tegenzin ging hij recht zitten en hij keek haar dan aan. ''Wat is er?'' Vroeg hij dan slaperig aan haar.

Laila keek hem aan en trilde op haar benen. "Ik...Ik ben bang" zei ze stotterend en keek hem aan. "Er waren stemmen en ik had nachtmerries" zei ze met trillende stem en slikte. Ze wist niet wat hij zou gaan zeggen of doen maar ze was vreselijk bang. Ze wilde echt niet alleen zijn. Ze was bang dat de stemmen haar echt kwamen halen. Ze schudde bang de gedachte weg en keek stil naar Draco. Nog steeds stonden vele tranen in haar ogen van de angst en het zweet liep van haar voorhoofd.

Draco zuchtte eens diep nadat ze had verteld wat er was. Hij legde dan een hand op haar schouder en hij keek haar aan in de ogen. ''Volgensmij was die film toch niet zo'n goed idee geweest. Maar ik denk dat het wel het beste is om te gaan slapen, die logeerkamer zal je echt niet opeten ofzo.'' Zei Draco dan met een flauw glimlachje tegen haar. Hij was niet zo goed in troosten, teminste naar zijn mening was hij dat niet dus hij wist verder ook niet meer wat hij nog moest zeggen.

Laila keek hem bang aan en snikte eventjes. "Maar het is eng, ik ben bang alleen" zei ze en snikte nog eens. Een kleine traan gleed over haar wang en ze keek hem aan met de traanogen. Ze trilde hevig en je zag het erg goed. Ook het zweet op haar voorhoofd zag je en als je haar zo zag.. Dan wist je dat ze heel bang was. En dat was ze zeker.

Draco zuchtte weer eens diep. Wat moest hij hier nu mee doen? Hij dacht dan ook even na en hij keek onder tussen even naar zijn deken. Hij keek Laila dan weer na een tijdje aan en hij haalde zijn hand van haar schouder af. ''Wil je anders bij mij komen slapen?'' Vroeg hij dan maar. Hij wist niet waarom hij dat voorstelde maar het leek hem de beste optie, ze kon immers niet alleen zijn en zij twee waren de enigste levende wezens in dit huis. Bovendien kon hij haar moeilijk jankend en bang laten staan daar.

Laila keek hem aan en zweeg even. Ze keek even naar de deur en knikte snel. Ze kroop in het bed en kroop heel goed onder het deken. Ze veegde snel wat tranen weg en begon al iets minder te trillen. Ze snikte even en keek dan stil naar Draco. "B b bedankt" stotterde ze en keek even naar het plafond. Ze vond het al iets minder eng maar ze hoopte dat de nachtmerries nu wegbleven.

Draco ging wat opzij zodat Laila er makkelijk bij kon liggen. Dat kon eigenlijk zowiezo wel want hij had een groot en mooi ruim twee persoons bed. Op het moment dat Laila eenmaal goed lag ging hij zelf ook weer liggen en hield hij zijn blik even op Laila gericht. ''Geen punt.'' Antwoorde hij alleen maar. Hij lag op zijn zij met zijn gezicht richting Laila, hij kon haar dus gewoon aan kijken maar uiteindelijk sloot zijn ogen wel weer. Hij haalde dan eens diep adem en was weer half in slaap.

Laila keek nog even naar hem en zuchtte even. Ze snikte nog eens en sloot haar ogen. Ze droomde eerst goed omdat ze niet alleen lag maar dan werd alles anders. Ze begon een vreselijke nachtmerrie te krijgen waardoor ze ging draaiden en keren. Zweet liep op haar voorhoofd en ze schoot opeens recht met een kreet. Ze keek met grote ogen om haar heen en trilde hevig terwijl ze diep in en uitademde.

Draco had eerst niets door van Laila's gedraai omdat hij half in slaap was, maar hij schrok zich dan rot toen er plots een kreet te horen was. Hij schoot recht en zijn blik ging dan naar Laila. Hij zag dat ze trilde en zijn blik werd dan een beetje bezorgd. Die blik kwam zeker niet vaak bij hem voor maar hij vond het toch wel sneu hoe Laila erbij zat. Maarja hij had niet kunnen weten dat ze zo bang zou worden van die film, hij kende die film niet eens. Hij slaakte dan een diepe zucht en uiteindelijk sloeg hij zijn armen maar om haar heen en drukte hij haar voorzichtig dicht tegen zich aan. ''Rustig maar, je zit hier gewoon op een bed veilig in een huis.'' Zei hij dan kalm tegen haar.

Laila voelde de armen om haar heen en kroop dicht tegen Draco aan. Tranen gleden over haar wangen en ze snikte even. "N n nachtmerries" zei ze stotterend en kneep even haar ogen dicht. Maar omdat ze dicht tegen hem aan zat en in zijn beschermende armen zat werd ze al snel iets rustiger. Ze snikte weer en nu mistte ze haar moeder zeker. Die zong dan vaak een stil mooi liedje waardoor ze al snel weer sliep en geen nachtmerries had. Ze zuchtte en keek bang voor haar uit.

Draco merkte wel dat die nachtmerrie's haar echt niet goed deden. Maar veel kon hij er zelf ook niet aan doen. Hij keek dan even door het raam naar buiten en hij zuchtte weer eens diep. Hij richtte zijn blik dan weer op Laila en hij ging voorzichtig liggen, en aangezien hij Laila nog vast had trok hij haar met zich mee. Hij bleef dan liggen en hij trok de dekens goed over hen heen. ''Als je weer een nachtmerrie krijgt moet je er gewoon maar bij dromen dat ik je kom redden.'' Zei Draco dan rustig tegen haar en glimlachtte dan ook even kalm richting haar. Hij hoopte dat ze snel weer een zou kalmeren.

Laila schrok eventjes maar ging bij hem liggen en knikte zachtjes. Ze werd al iets kalmer en sloot haar ogen. Ze droomde even slecht maar alles werd weer goed en sliep ze vredig. Ze lag half op Draco en haar ene hand rustte op zijn borst. Natuurlijk was het schattig die twee zo samen te zien maar het betekende dan ook weer niets. Laila sliep de hele nacht verder vredig door terwijl ze zo op Draco lag.

Toen Laila eenmaal sliep, viel hij zelf uiteindelijk ook in slaap. Hij was dan ook diep in slaap aangezien hij nogal moe was. Laila was namelijk plots bij hem ingetrokken dus dat was een hele verandering voor hem. Hij wist dan ook nog niet of Laila hier voor altijd zou blijven of dat ze iets anders zou gaan zoeken om te wonen. Onder het slapen had hij zijn armen nog steeds om Laila heen, hij had verder geen dromen dus bewegen in zijn slaap deed hij op dit moment niet.

Laila voelde haar beschermt door de armen rond haar heen en sliep door. Ze lag na een tijdje helemaal op hem en had hem ook een beetje vast. Ze sliep vredig en droomde niets meer. Ze sliep de hele nacht door en de volgende ochtend werd ze rustig wakker. Ze ging maar van Draco af en liep naar haar eigen kamer waar ze op het bed ging liggen en naar het plafond staarde.

Draco had niets door van dat Laila helemaal op hem lag en hij werd de volgende dag rustig wakker. Hij ging recht zitten en hij rekte zich dan uit. Hij gaapte een keer en hij keek dan slaperig door het raam naar buiten. Het zag er buiten nogal somber uit. Ach ze hadden ook wel regen voorspeld, ze zaten immers in de wintertijd dus dat was ook wel logisch. Draco ging dan uit bed en hij liep richting de badkamer. Hij fristte zich wat op en toen hij zijn eigen kamer weer binnen was klede hij zich om en liep hij naar de kamer van Laila toe. Hij was al weer vergeten dat Laila bij hem had geslapen die nacht en hij bleef dan in de deur opening staan. ''Lekker geslapen?'' Vroeg hij aan haar, hij had namelijk al gezien dat ze weer wakker was.

Laila keek op en zweeg even. "Redelijk" zei ze en gaapte weer even. Veel had ze niet geslapen door de nachtmerries maar toch wel iets. Ze stond op en rekte haar even uit en deed de gordijnen open. Ze keek uit het raam en staarde wat naar bjuiten. Het leek alsof haar gedachten overgenomen werden en ze staarde maar. Ze dacht aan haar ouders en was alweer vergeten dat Draco er stond. Ze zuchtte diep en veegde even een traan weg en staarde verder naar buiten.

Draco grinnikte even lichtjes om haar antwoord en opeens herinnerde hij zich weer van wat er was gebeurd. Hij keek op dat moment dan ook even naar de grond en hij zuchtte diep. ''Hm oke dan.'' Antwoorde hij dan vaagjes en hij keek weer richting Laila maar die leek er niet meer helemaal bij te zijn. Hij merkte dan de traan op en hij slikte een keer. Was ze nou nog steeds bang? Nee toch? Misschien zat er haar wel iets anders dwars. Hij liep dan naar haar toe en hij kwam naast haar staan. Hij legde een hand op haar schouder en hij richtte zijn blik dan ook op haar. ''Gaat het wel?'' Vroeg hij dan voorzichtig aan haar.