Bekend huis, maar vanwaar?

Kalm liep Liluth in het rond bij het woongebied, maar toch had ze zoals altijd Demon bij zich. Ook de drie straathonden waren haar weer eens achtervolgt, en ze keek dan ook even naar hen. Ze had hen namelijk vrijgelaten, maar blijkbaar wilden ze dat niet. Ze waren zo lief voor haar geweest, maargoed ze kon geen 4 honden in haar eentje verzorgen. Ze zou hen wel een thuis geven, maargoed kalm liep ze gewoon verder. Opeens stond ze stil voor een grote villa achtige kasteel, en ze vond het maar erg vreemd. Ze kende het huis van ergens, maar alleen wist ze niet echt vanwaar ze dit huis kende. Ze zucht dan ook even diep, waarna ze even in het rond keek. Toch ging haar blik weer naar het bekende huis, al wist ze niets meer van haar verleden af. Ze krabte achter haar hoofd, en ze dacht dan diep na. Al kon ze er niet achterkomen vanwaar ze dit kende, en dus besloot ze om maar eens in te breken in dit huis.


ALLEEN ANDREW EN IK

Vallon liep los rond door de straten en meteen ging hij naar de villa waar hij vroeger had gewoond samen met Andrew en zijn familie. Andrew zelf liep rustin naar de villa toe en zag dat er was gevoost met het slot. Hij duwde de deur open en liet Vallon al snel binnen. Tuurlijk lette hij goed op of hij niemand zag en andere zou Vallon het wel duidelijk maken. Aangezien die nu door het gehele huis raasde. Toch nam Andrew een werpster en keek hij achter elke deur en achter elk gordijn. Maar hij vond niemand,nog niet.

Liluth was in een kamer gestapt, en ze merkte dan een foto van zichzelf op. "Ben ik dat echt?" Vroeg ze dan aan zichzelf, waarna ze dan verder keek. Ze zag enkele medaillons van western wedstrijden, en ze merkte dan ook haar naam erbij op. Ook was er een grote beker van haar daar, en ze zucht even zacht. Demon keek op bij het horen van wat geluid, en hij liep dan geluidloos eropaf. Daar zag hij een jongen staan, en hij gromde er dan ook naar. Zijn tanden had hij ontbloot, en hij stond klaar om de jongen aan te vallen. Zijn felblauwe ogen keken in zijn richting, maar toch deed hij een stap naar voren om aan te kunnen vallen. De andere 3 honden waren ergens gaan zitten, maar die zag je dan ook nergens. Kalm keek ze gewoon verder, en ze zucht dan ook weer even diep. Ze ging zitten op het bed, en ze wreef dan op haar voorhoofd. Ze begon hevige hoofdpijn te krijgen, en ze sloot dan ook kort haar ogen.

Andrew keek de hond aan en meteen sprong Vallon er tussen in. Hij gromde krachtig naar de hond en hield hem goed in het oog. Andrew keek naar de hond en schudde zijn hoofd even. "Ga weg,je bent op een terrein waar je niet hoort"zei hij kalm tegen haar. Hij snoof even en liep dan naar een kast en nam daar een foto vanaf en keek naar degene die erop stonde. Hij,zijn broer,zijn zus en dan ook nog eens zijn ouders. Vallon was weer voor hem gaan staan en hield de wolfshond dan ook in het oog.

Demon bleef grommen naar hem, en hij keek dan ook naar de hond die erbij kwam. Dit deed hem nog woedender worden, maar algauw kwamen de 3 andere honden ook binnen. Deze keken de hond aan die hun soortgenoot bedreigde. Algauw sprongen ze op de hond af, en Devil beet dan ook in de staart van de hond. Liluth keek op bij het horen van een stem, en ze nam dan haar wapen tevoorschijn. "Ik zou je hond maar bij je houden, hij maakt geen kans tegen die 3 straathonden. Ook zal hij niet winnen van Demon." Zei ze dan ook tegen hem, en ze trok de trekker al over. Ze merkte dat hij een foto vasthield, en ze snoof dan ook even diep. "Ik kies waar ik sta of zit, en daar kan jij niets aan veranderen." Zei ze dan nijdig tegen hem, en ze wreef even over haar voorhoofd. Daarna liep ze naar de beker en andere prijzen, maar toch hield ze het wapen op de jongen gericht. Al herkende ze hem niet echt, maargoed ze kon ook niet veel herinneren dankzij haar geheugenverlies.

Toen Vallon in de staart werd gebeten liet hij een luide grom horen naar hen. Van alle vier kon hij niet winnen,maar hij kon er wel zeker een aan,en als hij echt kwaad was misschien twee. "Je weet niet over wie je hebt hebt. Vallon is een van de best getrainde honden in omstreken"zei hij tegen haar. Even bekeek hij haar,ze kwam hem bekend voor maar plaatsen kon hij haar niet echt. "Ja maar nu zit je wel in mijn huis." Toen ze naar de bekers liep trok hij drie werpsterren. "Stap,bij die prijzen vandaan,en verdwijn uit mijn huis"zei hij iet wat gekrenkt. Dat waren de prijzen van zijn verloren zusje,en wat ze ook deed,hij vertrok niet voor ze hier buiten ging. Of hij nu een kogel naar hem kreeg of niet.

Demon gromde dan ook luider, en hij sprong dan op de hond af waarna hij deze in de keel beet. Zijn oren lagen plat in de nek, en hij liet niet los. "Tja Demon is een ware vechter, en die andere drie zijn nu eenmaal straathonden die al vaker andere gevaarlijke honden hebben gedood. Niet dat die 3 van mij zijn, maar ze volgen me wel altijd. Al van sinds dat ik mijn familie heb verloren en aan geheugenverlies leid." Zei ze dan nijdig tegen hem, en ze snoof dan ook even diep. Ze raakte dan ook de prijzen aan, en ze had totaal geen bang van hem. Op haar rug had ze wel veel littekens, maargoed er was ook een litteken tussen van een operatie die ze had ondergaan. Met een nijdige blik keek ze de jongen aan, en ze bleef de prijzen aanraken. Toch hield ze haar wapen op hem gericht, en ze zou echt niet zomaar uit dit huis weggaan. "Wat ga je doen de politie bellen?" Zei ze dan op een valse toon, en ze wreef dan even over haar naam die op de beker stond.

Andrew kreeg langzaam maar zeker genoeg van de vrouw. Hij stoof op haar af en liet een mes verschijnen. Dan drukte hij haar tegen de muur aan,door middel van zijn elleboog tegen haar hals te plaatsen. "Roep je honden terug en wel nu"bromde hij naar haar en liet de mespunt over haar hals glijden. "Je bent op een fout moment naar het huis gekomen"zei hij tegen haar. Toen viel zijn oog even op de naam op de beker. Vallon scheurde zich los en beet dan zelf in de keel van Demon. Maar dan liet hij hem los en liep naar zijn baasje. De hond stond op een van de foto's waar Liluth haar naam onder stond. "De politie bel ik niet want dan word ik zelf opgesloten,wat zijn je zaken hier"zei hij tegen haar.

Liluth keek naar hem, en ze snoof dan ook even diep. "Waarom zou ik? Ik bepaal niet wat zij doen, ze kiezen zelf wat ze doen." Zei ze dan tegen hem, en ze greep zijn arm vast. Ze drukte zijn mes in haar hals, en ze keek hem dreigend aan. "Wel waar wacht je nog op je kan me gerust doden nu je toch de kans hebt." Zei ze dan nijdig tegen hem, en ze spuwde dan ook in zijn gezicht. Demon keek de hond na, en hij schudde dan ook met zijn kop. De 4 honden liepen naar Liluth toe, en ze gromde dan ook naar de jongen. Demon liep op de jongen af, en hij beet dan ook in zijn been. De 3 andere honden hielden zijn hond tegen door deze op de grond te duwen, en erop te gaan staan met hun klauwen. Liluth hoorde zijn woorden, en ze grijnsde dan even breed. "Wat mijn zaken hier zijn zeg ik je lekker niet, aangezien het jou niet aangaat." Zei ze dan vals tegen hem, en ze keek hem recht in de ogen aan. Haar felgroene ogen bleven in de zijne kijken, en ze snoof dan ook even diep. Doordat ze het mes in haar keel gedrukt hield, en zijn hand daardoor dan vast had liep er wat bloed langs haar nek tot op haar kleding.

De beet deed pijn maar hij hield zich sterk. "Zijn mijn zaken wel,je zit zomaar aan de spullen van mijn zus Liluth,dus het zijn zeker mijn zaken"zei hij kwaad. Hij keek naar het mes dat ze in haar nek stak,meteen trok hij zijn hand weg en trok het mes bij haar vandaan. Hij zakte neer op de grond en keek naar de grond. "Je weet niet eens van wie die spullen zijn,dus ga"zei hij kalm tegen haar,hij greep naar zijn been en beet even op zijn tanden. "Ik ben mijn zus jaren geleden verloren,net zoals de rest van mijn familie,ouders zijn dood,broers weet ik niet. Ik weet begot niet eens of mijn zus nog leeft,dus hoe zou je zelf reageren"zei hij tegen haar. Vallon keek naar de honden en gromde,maar toen hij zag dat Andrew was neergevallen zweeg hij en sloot hij zijn ogen.

Liluth keek naar hem, en ze snoof dan even diep. Ze bleef gewoon zo staan, en ze merkte dan dat hij het mes terugtrok. Dan keek ze kort naar haar honden, en deze deden dan gewoon afstand bij het zien van haar blik. Ze wreef dan even over haar eigen naam, en ze keek naar de jongen. "Ik vertrek niet totdat ik mijn antwoorden vind, aangezien ik zo mijn redenen heb om hier te komen." Zei ze dan nijdig tegen hem, en ze hield haar hand tegen de wonde die ze gemaakt had. "Kom jongens we gaan verder zoeken naar mijn verleden." Zei ze dan tegen haar lieve honden, waarna ze even naar hem keek. "Ohja mijn naam is Liluth voor het geval je me zou zoeken om te vermoorden." Zei ze dan tegen hem, waarna ze dan naar beneden ging om het huis dan te gaan verlaten. Ze keek nog even om naar het huis, maar dan liep ze samen met de honden door het poortje van het huis. Ze keek wat in het rond, en ze dacht even na over welke weg ze zou gaan nemen.

Hij keek haar aan en snoof even,zijn hand omklemde zijn been en zo zette hij zich weer recht. Toen hij haar naam hoorde werden zijn ogen even groot. "Wacht,ik kan je die antwoorden misschien geven,je zei dat je naam Liluth was toch?" Hij liep de trap af,en de pijn in zijn been werd als maar erger. Onder aan zakte hij gewoon door zijn been door,en keek haar aan. Vallon schoot naar beneden en zette zich naast hem neer. De foto die hij eerst had vast gehad beneden stond nu op een tafel aan de trap,op die foto was ook Vallon zichtbaar,aleen was hij een pup toen. "Waarom kwam je hier binnen?"vroeg hij kalm aan haar.

Liluth was al buiten, en ze had zijn vraag niet gehoord. Ze snoof even diep, waarna ze de honden even kort aankeek. Deze keken om bij het horen van iets, en ze gromde dan ook even kort. Daardoor keek ze even achterom, en ze merkte hem dan op. "Zoals ik al gezegd had ik kwam hier voor antwoorden, maargoed ik ga nu ik heb het druk." Zei ze dan nijdig tegen hem, en ze wilde dan vertrekken totdat ze een sirene hoorde van een politiewagen. "Fijn nu dat ook nog." Mompelde ze dan ook geïrriteerd, en ze richt dan haar blik op hem. Ze keek even kort naar zijn been, en dan naar Demon die er erg onschuldig bij zat. Ze rolde even met haar ogen, en ze liep dan gewoon naar de jongen toe. De honden volgde haar gewoon, en ze greep de jongen bij zijn schouder omhoog. Ze bekeek hem even kort, waarna ze dan de voordeur achter zich dicht sloeg. Ze liep naar de woonkamer, met hem nog steeds vast bij zijn kleding. Daarna duwde ze hem in de zetel, en ze trok zonder zijn toestemming zijn broek gewoon uit. Deze smeet ze ergens in de kamer rond, en ook deed ze de gordijnen gewoon dicht. Kalm ging ze opzoek naar een verbanddoos, en ze had deze uiteindelijk dan gevonden. Ze liep weer terug naar hem, en haar wonde kon haar niet echt iets schelen. Ze nam zijn been bij haar, en ze begon deze dan te verzorgen.

Hij liet het maar gebeuren,al gauw zat hij zonder broek,maar ja veel maakte het hem ook niet echt uit. "Liluth,ik kan je die antwoorden geven dat weet ik zeker,maar ja als je ze niet wilt"zei hij en haalde zijn schouders even op. Dan keek hij naar de wonde van het mes en snoof even. Hij nam een watje en deed daar wat onstmettingsmiddel op. Hij legde het even op de wonde en ontsmette die dan ook. Waarschijnlijk moest het genaait worden,en er zat naai gerief in de doos,maar hij wist niet of hij het mocht dus hij zette zich maar weer met zijn rug tegen de zetel en liet haar doen. Vallon zelf keek even naar de andere viervoeters,en schudde zijn hoofd even.

Liluth keek even kort naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. "Eerst val je mij aan en dan wil je me helpen?" Vroeg ze dan wat prikkelbaar aan hem, maargoed toch verzorgde ze zijn wonde gewoon verder. Dan merkte ze dat hij haar wonde verzorgde, en ze keek hem even verbaasd aan. Ze bleef hem wel nog steeds verzorgen, aangezien het anders zou ontsteken. Kalm deed ze er verband op, en ze ging dan rustig zitten naast hem. Ze sloot heel even kort de ogen, en Demon keek dan naar de hond. Hij vertrouwde die hond niet in de buurt van Liluth, en dus ging hij bij haar zitten. De andere honden hielden de jongen in het oog, en Shyntra ging dan voor de voordeur liggen om te waken zodat niemand aan Liluth kon komen. Even voelde ze aan haar wonde, en ze zucht dan ook even diep.

Hij keek haar even aan en haalde zijn schouders op. "Je merkte vast wel dat je naam op die bekers stond"zei hij tegen haar. Hij nam een naald en een doorzichtige draad die in de kist lag. "Mag ik,ben je ineens helemaal klaar"zei hij tegen haar. Hij keek even naar Demon en snoof. Vallon daar aan tegen liet een waarschuwende blik op de hond gericht maar reageerde er verder ook niet meer op. Even staarde Andrew naar zijn been en snoof kort,domme hond ook. Hij wreef even over zijn been en keek haar dan weer afwachtend aan. Waarschijnlijk liet ze het toch niet toe dat hij haar wonde zomaar zou naaien,ach veel maakte het voor hem ook niet uit. Hij wou weten wie het meisje was en wel nu.

Liluth keek naar hem, en ze zucht dan even diep. "Ja, en ik vraag me af waarom mijn naam daar opstaat." Zei ze dan tegen hem, en ze keek hem even aan. Ze merkte dan een naald en draad op, waarna ze haar haren dan van de wonde haalde. "Zolang je me geen pijn doet, want Demon daar is niet echt blij als mensen me aanraken." Zei ze dan rustig tegen hem, en ze keek dan naar zijn been. "Sorry dat hij je gebeten had, maar vaak kan ik er niets aandoen. Hij is te beschermend over mij." Zei ze er dan nog achter, en ze hield haar hoofd dan een beetje schuin. Ze sloot weer de ogen, en ze dacht dan wat na over vanalles.

Hij draaide zich wat naar haar toe en begon dan de wonde te naaien die ze had,het was een snelle klus. Want na enkele minuten was het weer klaar. "Dit huis komt je bekend voor,is het niet?" Hij nam even een foto van de tafel en liet die dan aan haar zien. "Misschien brengt dit je geheugen terug"zei hij en gaf de foto aan hem. "Ach,maakt niets uit. Zolang een van je hondjes Vallon maar niet meer aanraakt"zei hij tegen haar. Andrew gaf veel om de hond en dat was dan ook goed zichtbaar op de foto stonden hij en Vallon,maar toen had hij de pup Vallon in zijn armen,terwijl hij zelf nog maar iets van een 4 jaar was.

Liluth keek naar hem, en ze merkte dan dat hij klaar was. "Ja, dat was de reden dat ik hier eigenlijk ingebroken had, maargoed ik had ook niet gedacht dat er iemand dit huis nog gebruikte." Zei ze dan kort tegen hem, en ze keek dan even raar naar de foto. "Nou het is niet echt iets wat me op mijn geheugen terug brengt, maarja ik leef al een paar jaar zonder mijn geheugen." Zei ze dan tegen hem, en ze keek dan even naar zijn boxershort. "Ohja je broek moet nog gemaakt worden, maar dat doe ik later wel." Zei ze dan even kort, en ze plaatste dan haar hand op zijn been. Plagerig gaf ze hem een kusje op de lippen, waarna ze dan rechtstond. Demon keek aandachtig naar zijn baasje, en hij gromde dan ook even als die hond naar hem keek.

"Wel,ik weet niet of mijn vermoeden klopt,maar dat is je familie op die foto. Je ouders zijn vermoord,hoe of door wie weet ik niet,je twee andere broers zijn verdwenen toen ze mijn bij de Darks dropte."zei hij tegen haar en keek een tijdje naar de grond. Toen ze haar hand op zijn been plaatste beet hij even op zijn lip,waar hij niet veel later een kus op kreeg van haar. Meteen werd hij stil en dacht hij aan Kira. Vallon keek naar de hond en snoof even. "Ik zou zeggen,stel al de vragen die je wil stellen,een antwoord heb ik wel klaar"zei hij tegen haar en keek even naar zijn been.

Liluth keek naar hem, en ze wist even niet wat zeggen. "Dus dan bij ja dat kleine jongetje met die rare hond?" Vroeg ze dan even aan hem, en ze dacht dan even na. "Vreemd ik was buitenwesten gevonden door iemand van de Darks, en hij heeft altijd goed voor me gezorgd." Zei ze dan tegen hem, en ze keek dan kort naar zijn hond. Daarna ging ze over hem op zijn schoot zitten, met haar benen naast zijn lichaam. "Hmm...Als jij mijn broer bent, dan zou je je ongemakkelijk voelen als ik zo bij je zit?" Zei ze dan al vragend, maar ook was ze wel een beetje nieuwsgierig naar zijn antwoord. Daarna keek ze even naar de hond van hem, en ze gaf hem dan weer een korte kus net naast zijn mondhoek. Toch zou ze Hawke trouw blijven, maar ze wilde deze jongen hier wel gewoon eens testen.

Hij knikte op haar vraag en luisterde dan naar de rest wat ze te vertellen had. En even later zat ze weer op zijn schoot,oke dit vond hij niet leuk meer. "Dit voelt inderdaad nogal ongemakkelijk,als ik een gewone knul zou zijn zou ik het wel tof vinden maar nu,voelt het raar aan"zei hij droog tegen haar. En even later kreeg hij een kus net naast zijn mondhoek. "Komop,ik weet zeker dat je mijn zus bent,dus maak dat je van mijn schoot afbent"zei hij tegen haar en neep zijn ogen even tot spleetjes. Plus het deed zeer,want haar been schuurde tegen het verband van de wonde aan.

Liluth keek naar hem, en ze grijnsde dan ook even breed. Ze ging wat dichter tegen hem aanzitten, aangezien ze zijn verband voelde tegen haar been. Ze bleef lekker zo zitten, en ze streelde zijn wang dan ook even kort. "Ik blijf lekker zitten zolang ik maar wil, aangezien jij me eerst had aangevallen mag ik nu doen wat ik wil met je." Zei ze dan tegen hem, en ze ging met een hand door haar haren. "Geen nood ik ga je heus niet verkrachten of iets in die richting hoor." Zei ze dan al fluisterend in zijn oor, en ze keek dan kort in het rond. "Trouwens je zal toch moeten doen wat ik zeg, aangezien ik veel ouder ben dan jij." Zei ze dan ook droogjes tegen hem, waarna ze dan even naar een foto van haar keek in bikini op een tropisch eiland. Ze stond dan op, en ze liep naar die foto toe.

"Komop,doe nu niet zo"zei hij tegen haar en snoof even. Vallon keek naar de twee en schudde lichtjes zijn hoofd. "Maar jij brak wel in het huis,waar je het recht niet tot had"zei hij tegen haar en grijnsde even. Toen de andere woorden hoorde grijnsde hij eventjes naar haar en keek rustig rond. Dan stak hij zijn tong uit naar haar om wat ze zei tegen hem. En dan opeens stond ze op,hij grijnsde kort en streek Vallon over zijn hoofd. "Rustig maar jongen,er gaat niets gebeuren"zei hij tegen hem en streek hem even onder zijn hals waar hij inmiddels opgedroogd bloed had.


[Ik stop even met reageren hier,aangezien ik in een ander topic bijna sterf]