Gewoon even rust

Andrew kwam samen met zijn hond Vallon aan bij de heuvels. Hij had de pik zwarte hond aan een ijzeren ketting vast aangezien hij anders veel te veel kwaad zou doen. Opeens klonk er een luid geblaf en hij keek naar waar Vallon,hij blafte luider dan ooit tevoren naar een schim die op de berg zat. Zijn spierwitte tanden waren ontbloot en de hond had een dreigende houding aangenomen. Andrew zelf keek langs de bomen en hield zijn blik dan emotieloos op de zwarte schim die daar zat. 'Rustig maar,die doet niets"zei hij toonloos tegen het dier.

Een blond meisje liep over de heuvels en was ergens gaan zitten. Dit keer was ze zonder haar hond gekomen maarja. Ze gaapte verveeld en hoorde in de verte een hond. Ze keek om haar heen en zag toen de blonde jongen en zijn hond. De hond blafte omdat zij er zat en ze rolde met haar ogen. Hij leek best op haar hond maarja. Ze keek nog even rond en trok haar capuchon over haar hoofd. Ze had geen zin om recht te staan dus bleef ze kalm zitten zonder verder op de hond te letten.

Andrew snapte het niet maar hij snoerde zijn hond de mond en liep naar degene die daar in de verte zat. "Je gaat je koest houden,snap je"zei hij tegen zijn hond en die keek hem dan ook even droog aan. Andrew liep dan verder de les iets ontspannender,hij merkte dat het een meisje was. Nog steeds was hij helemaal in het zwart gekleed en matchte dus heel goed met Vallon. Na een tijdje waren ze bij het meisje aangekomen,hij keek haar even aan en snoof kort. Zijn blik was emotieloos zoals altijd. "Sorry voor Vallon"zei hij toonloos tegen haar en keek dan weer voor zich uit.

Kira keek rond en zag dat de jongen en zijn hond naar haar kwamen. Ze bleef even zitten maar stond dan rustig op. Ze keek kort naar de hond en dan naar de jongen. "Niet erg" zei ze kortaf en grijnsde licht. "Ik ken dat, zo is mijn hond ook" zei ze rustig en keek hem aan. Ze stak haar handen in haar zakken en keek kort naar de grond zoals altijd. Daarna keek ze weer emotieloos naar de jongen met haar blauwe ogen waar een lichtte glinstering in te zien was.

De hond legde zich meteen neer en keek hun met zijn oren in zijn nek aan,geen teken van angst,een teken van dominantie. "Andrew"zei de jongen weer toonloos tegen haar. Hij bekeek haar even,ze viel mee. Een Dark zou hij niet in haar zien,maar dat zagen de meesten ook niet in hem. "Wat voor ras heb je dan?"vroeg hij aan haar en keek even naar Vallon die dan opeens rechtsprong. Hij maakte hem los en liet hem over de heuvels rond crossen,de hond die luisterde toch als de beste dus. Hij hong de ketting om zijn nek heen en wachte op een reactie van het blonde meisje. Zijn grijze ogen keken haar kalm aan maar vertoonde weinig emotie.

Kira keek even naar de hond en dan naar hem. "Kira" zei ze kalm en grijnsde lichtjes. "Ik heb een soort herder, een zwarte grote hond" zei ze grijnzend en keek even rond. Ze bekeek hem ook eventjes, niet mis. Ze gaapte even en keek naar de hond die begon rond te crossen over de heuvels. Ze grijnsde en dacht kort aan haar hond die vast lag te slapen ofzo. Ze keek nog eens rond en dan kalm naar Andrew.

[Inspiloos xD]

"Moet je hem volgende keer is meenemen,kunnen we is zien hoe ze op elkaar reageren"zei hij met een korte grijns op zijn gezicht. Hij knielde dan even naar waardoor zijn broekspijp omhoog kroop en er verschijdene werpsterren even tevoorschijn kwamen,meteen deed hij zijn broek weer goed en keek kort naar Vallon die ergens rondraasde. Hij stond dan op en keek haar even aan. "En hoelang woon jij hier al?"vroeg hij dan zomaar uit het niets aan haar en keek even naar het gras.

Kira luisterde en knikte dan. "Zal ik doen" zei ze met een glimlach en keek even rond. Ze keek dan weer kort naar de hond en grijnsde even. Ze keek dan naar de werpsterren en dan weer gewoon naar de jongen. "Een half jaar ofzo" zei ze kalm en keek hem aan. Ze trok haar capuchon wat beter en gaapte eventjes. Ze keek de jongen weer aan en wachtte rustig op een reactie ofzo. Af en toe gleed haar blik naar de hond maar ze keek alweer naar Andrew.

Even keek hij haar kalm aan maar dan sprong de hond tegen hem aan. Hij aaide hem even over zijn kop en grijnsde dan even droog. Even geeuwde hij luid maar dan keek hij weer naar de gitzwarte hond die nu al weer naast hen was gaan staan. Kon dit meisje mogelijk een dark zijn? Hij vroeg het zich af,ergens dacht hij van niet maar hij kon fout zitten. Al zou dat heel raar zijn. Maar wat zou ze wel niet denken van hem. "En bevalt het je hier?"vroeg hij iet wat afwezig aan haar. De zon brak eindelijk weer eens door,en viel juist met enkele zonnestralen op zijn blonde haar. Waardoor dat nog lichter leek dan het eigenlijk was.

Kira keek naar de twee en grijnsde eventjes. Ze gaapte ook eens en keek weer naar de jongen. "Oh ja hoor" zei ze kalmpjes en keek even rond. Ze keek verveeld rond en dan weer naar de twee. Ze dacht kort aan de jongens die haar bij de darks hadden genomen en rolde met haar ogen. Ze richtte haar blik dan weer op de jongen en keek hem rustig aan terwijl ze haar handen alweer in haar zakken stak. Ze keek kort naar de hond en grijnsde lichtjes.

[Inspiloos]

Andrew fronste even en keek naar zijn hond die nu lekker naast zich lag te slapen. Hij verveeld zichzefl nu ook wel. Hij zette zich dan maar neer tegen de boom en keek haar dan ook even aan. Hij sloot voor enkele momenten zijn ogen en even kwam door de wind een stuk van zijn tatoeage,die op zijn borst stond. Die had hij al sinds hij bij de Darks was. Hij nam een werpster tevoorschijn en begon daar dan ook maar mee te spelen,de ster begon rond te draaien tussen zijn duim en wijsvinger.

Kira keek even rond en dan weer naar hem. Ze zag de tatoo en zweeg er maar over. Ze keek dan naar de verte en was een tijd in gedachten verzonken. Ze keek naar wat bomen verderop en dacht aan vanalles. Ze schudde even later haar hoofd en keek weer naar Andrew en zijn hond. Ze verveelde haar maar dat liet ze niet echt merken. Ze kneep haar hand samen om het mes in haar zak maar ontspande alweer. Toch voelde ze dat er iets mis was. Als ze Fire bij haar had dan kon ze het vinden maar nu dus niet.

Andrew opende zijn ogen en keek haar even aan,hij merkte wel dat er wat mis was met haar,maar hij zou ermaar over gaan zwijgen. Hij streek Vallon zachtjes over zijn vacht,en toen die zijn oren spitste stond hij op en hield zijn werpster goed vast. Er was hier nog iemand buiten hun. Vallen stond meteen op en ontbloote zijn tanden en begon dan ook luid te grommen. "We hebben bezoek"zei hij droog tegen haar,even keek hij om maar dan richte hij zijn blik weer op haar. Hoewel er iemand was zag hij diegene niet staan,en hij wist dat Vallon nooit fouten maken als het om zijn veiligheid ging.

Kira keek naar de hond die begon te grommen en stond zelf ook op. Ze keek om haar heen en balde haar handen tot vuisten. "Ik voelde al iets maar zonder mijn hond weet ik diegene nooit zijn" zei ze kalm en keek hem kort aan. Ze snoof even en stak haar ene hand in haar zak waar ze een mes tevoorschijn haalde. Andrew zou er dan vast ook snel achterkomen dat ze niet zomaar een meisje was. Kira grijnsde en wachtte af.

Toen hij wat hoorde snoof hij even. Vallon schoot opeens weg,hij sprong een grot in en gromde veel luider dan eerst. Maar er was niemand daar. Meteen daarna hoorde hij iets tikken op een steen,hij smeet een werpster in die richting,maar die kaatste af tegen de rots. "Ik ga even kijken"zei hij tegen haar. Hij liep dan richting een dicht bebost stuk en keek even rond,er was hier iemand,maar die hield zich toch wel goed verborgen. Andrew keek goed rond naar schaduwen van iemand,maar vond niets. Hij liep dan naar de zij kant van het stuk,om weer terug te gaan naar haar,maar meteen stond er iemand achter hem. Hij nam een werpmes en wou naar achter draaien,maar meteen daarna voelde hij een stekende pijn in zijn schouder. Meteen verdween diegene die achter hem stond,hij liep dan maar verder met zijn hand op zijn schouder. "Wat het ook is,het wilt niet gevonden worden"zei hij tegen haar. Hij trok zijn shirt uit en het mes haalde hij dan ook uit zijn schouder meteen drukte hij zijn shirt op de wonde.

Kira knikte en keek rond. Ze zag Andrew weer en keek naar de wonde. "Wacht maar" zei ze en liep naar waar hij vandaan kwam. Ze stak haar mes weg en deed alsof ze een normaal meisje was. Opeens sprong er een jongen voor haar en schrok ze wel even. "Hey schat" zei hij en kwam dichter. Kira bleef rustig staan en keek de jongen stil aan. Hij legde zijn hand op haar wang en kwam dichter. Kira grijnsde en gaf opeens een trap tussen zijn benen. De jongen zakte in en ze trok hem recht bij zijn kraag. Ze trok hem mee en liet hem dan voor Andrew vallen. "Gevonden" zei ze kalm en gaapte verveeld.

Hij knikte dan maar en wachte af. Waarschijnlijk kreeg ze hem wel mee,hij had daar wel een goede hoop in. Even keek hij rond maar toen ze weer tevoorschijn kwam met de man snoof hij even. Zijn schouder zat al aardig onder het bloed,dat nu praktisch ver zijn hele borstkast verspreid was. De man zag er maar droog uit op dit moment,"Wel jij vond hem,dus vermoord jij hem maar. Of laat Vallon er maar mee spelen"zei hij droog tegen haar en floot dan ook op zijn vingers. De hond kwam meteen tevoorschij en keek vuil naar de man die op de grond lag. Ook rook hij de ger van bloed,en zoals iedereen wel wist maakte dat honden juist heel agressief.

Kira keek hem aan en grijnsde even. "Zo zielig" zei ze op een nep toon en liep rond de man. Ze keek hem strak aan en grijnsde vals. De man keek bang en dat vond ze altijd wel grappig. "Denk maar niet dat je mij ooit nog kunt aanraken" siste ze naar hem en stapte achteruit. "Hij is voor je hond" zei ze kalm en grijnsde. De man hoorde het en begon meteen te smeken. Kira negeerde het en rolde met haar ogen. Ze ging zitten en keek rustig toe..

Hij knikte naar Vallon die dan ook meteen op hem afstormde. Hij beet hem hard in zijn pols en schudde wild met zijn hoofd. "Als het zo doorging was de man later verscheurd in stukken"zei hhji tegen Kira. Vallon beet hem dan in zijn flank en schudde dan ook weer met zijn kop,zijn tanden boorden zich door het vlees en hij liet de man niet meer los. Hij had bloed geproefd,en dat maakte hem nog agressiever dan hij al was. Na een tijd liet hij los en lag de man al bijna dood bloeiend op de grond. Maar nog steeds hield hij niet op. Tot dat Andrew opstond en de ketting rond Vallon's nek deed. Hij trok hem weg bij de man en keek hem even aan. "Hou je nu maar koest"zei hij kalm tegen de hond. De man zou toch gaan sterven dus veel lol had hij er nu niet meer aan.

Kira keek rustig toe en grijnsde even. "Oh mijn hond mist de pret" zei ze droog en keek even rond. Ze keek toe hoe de man doodbloedde en gaapte. Ze keek dan naar de hond en Andrew. Ze grijnsde eventjes en keek dan weer naar de verte. Dat deed ze wel vaker maarja. Ze stond weer op en leunde tegen een boom terwijl ze haar handen in haar zakken stak. Ze keek nog even naar de man die half dood was en dan weer naar Andrew en Vallon.

"Ik zei het toch,neem hem volgende keer mee,kan Vallon samen pret maken met je hond"zei hij droog tegen haar en grijnsde dan eventjes. Hij stond zelf ook op en keek even naar zijn schouder. Zijn hand zat nu ookal onder het bloed,maar dat was uiteindelijk toch wel gestelpt. Ach weer een wonde bij,zou wel genezen. Of hij moest nu naar zijn huis gaan en de wond gaan dicht naaien maar daar had hij niet veel zin in. Hij geeuwde eventjes en probeerde zichzelf dan ook recht te zetten.

Kira grijnsde even. "Ik wist toch niet dat ik jou hier met je hond tegen ging komen" zei ze en grijnsde. Ze keek kort nog even naar de man en kort naar de hond. Ze merktte de wonde van Andrew op maar zei er maar niets over. Ze trok haar capuchon nog wat rechter en gaapte. Ze had toch wel een beetje meer pret gehad en daar was ze blij om. Ze keek nog eens rondom haar en keek dan weer naar Andrew en Vallon.

Na een tijd was Vallon weer kalm en keek hij naar de schouder van Andrew. Hij duwde zijn snuit tegen Andrew zijn zij en keek hem dan even bezorgd aan. "Je hebt gelijk"zei hij droog en dacht even aan zijn twee broers,waar die ook mochten zijn. Hij moest ze nooit meer tegen komen,niet na wat ze hem hadden aangedaan toen hij nog maar een kind was. Hij geeuwde weer eventjes en legde zijn hoofd dan weer tegen de boom aan. De jongen was eigenlijk best wel gespierd,en dat zou je zo op het eerste zicht niet zegeen van hem.

Kira keek nog even naar de twee en keek dan weer voor haar uit. Ze keek even naar een kleine ketting om haar hals en stopte deze weer weg. Ze zuchtte eventjes en keek kort nog even naar de twee. Haar blik gleed even naar de man die al dood was en dan naar de grond. Ze dacht aan haar familie en de jongens die haar in de darks hadden gezet. Ze schudde de gedachte weg en keek dan weer naar de twee.

"Kira,hoe komt het eigenlijk dat jij in de Darks zit"vroeg hij dan aan haar en fronste even. Hij keek een lange tijd naar de grond. De zilveren ketting zat nu ook mee onder het bloed,en dat gaf de ketting een iet wat rare indruk. Ook het zwarte kruis op zijn borst zat nu onder het bloed,maar dat maakte het dan wel weer stoer. Hij ademde even diep in en keek haar dan weer aan. Andrew merkte op dat ze nogal vaak afwezig was,en hij wou ook wel eens weten.